جاده و اسب مهـیاست، بـیا تـا بـرویـم          کـربـلا مـنـتـظر مـاست بـیا تا بـرویم

ایـستاده ست به تفـسـیر قـیامـت زینب          آن سوی واقـعه پیـداست بیا تا بـرویم

خاک، در خون خدا می شکـفـد می بالـد          آسمان، غـرق تماشاست بیا تا بـرویـم

تیغ، در معرکه می افتد و بر می خیزد          رقص شمشیر چه زیباست، بیا تا برویم

از سـراشـیـبی تردیــد اگر بر گـردیـم           عرش، زیر قـدم ماست بیا تا برویـم

دست عباس، به خونخواهی آب آمده است          آتـش معـرکه بـرپـاست بیـا تا بـرویـم

زره ازموج بپوشـیم و ردا از طـوفان          راه ما، از دل دریاست بیــا تا برویـم

کاش، ای کاش! که دنیای عطش می فهمید          آب، مهریه زهراست بـــیا تــا برویـم

چیـزی از راه نمانده ست چرا برگردیم          آخر راه، همین جـاست بیا تـا برویـم

فرصتی باشد اگر، بازدر این آمد ورفت         تاهمین امشب و فرداسـت بیا تا برویم